Van de week kwam ik in de story van Sanne de 2017 in vogelvlucht tag tegen. Omdat ik vast gelopen was in de terugblik post die ik een tijdje geleden al voorbereid had, leek mij dit de ultieme oplossing om nog even door het afgelopen jaar heen te gaan. Dus, wat waren mijn hoogtepunten, waar kijk ik met een trots gevoel op terug en wie ben ik het meeste dankbaar? Mijn 2017 in vogelvlucht!

Ik kijk met een trots gevoel terug op..

Het feit dat ik dit jaar mijn handtekening mocht zetten onder mijn tweede (en tot nu toe laatste) mbo diploma. Het heeft me aardig wat bloed zweet en tranen gekost maar ik heb hem! En dat alles zonder herkansingen en als enige in één keer. Ja, ik zeg het niet vaak hardop maar dat geeft toch wel een trots gevoel. I DID IT! Daarnaast heb ik een mooi begin kunnen maken met mijn ‘grote mensen‘ baan wat toch ook wel heel fijn is. En natuurlijk ook wel dat ik het hoofdstuk ‘HEMA” afsloot. Niet dat ik dat nou leuk vond, maar het voelde wel alsof ik nu echt aan het échte leven zou gaan beginnen zonder bijbaantjes. Al moet ik je wel zeggen; de eerste zaterdagen zonder HEMA voelde vreemd.

Ik denk met een lach terug aan..

De misschien iets minder vaak maar toch hele leuk ‘date’s’ die ik had met vriendinnen. Ik heb geen super grote groep met vriendinnen maar de momenten die ik met hun samen heb ervaar ik zeker als fijn en heel speciaal. Zij snappen me, met hun kan ik lachen en alles delen. Daarnaast denk ik met een lach terug aan de de slappe lach momenten met familie of gewone de dagelijkse dingen in het leven die mij een lach op het gezicht kunnen bezorgen.

Een aantal hoogtepunten van afgelopen jaar vond ik

Als ik nu terug denk aan het afgelopen jaar was het eigenlijk een behoorlijk stabiel jaar. Stabiel in de zin van niet heel veel uitschietende hoogte of diepte punten. Naast mijn diploma waardoor ik niet meer naar school hoef (wat ik toch wel als het hoogste punt beschouw) zijn het vooral kleine dingetjes die ik dan toch tot hoogtepunten kan benoemen. Zo volgde ik een kleine twee weken geleden éindelijk die nagelcursus waar ik al zo lang om riep en durf ik nu (na bijna 5 jaar mijn rijbewijs te hebben) alleen de weg op zonder dat ik met zwetende handjes achter het stuur zit (oké, héél soms dan nog). Maar ook vind ik het feit dat ik met mijn blog naar WordPress ben over gegaan toch ook echt wel een hoogtepunt. Ik heb de lol van het bloggen weer terug gevonden en ben er nu meer dan ik er ooit trots op was. Kleine maar fijne hoogpuntjes!

De persoon die ik het meest dankbaar ben is

Eerlijk, toen ik de vragen van Sanne haar tag besloot te gaan invullen en deze vraag zag, kreeg ik de kriebels. Ik ben singel, heb verschillende vriendinnen die allemaal los van elkaar staan én heb niet persé een speciale band met één familie lid. Met andere woorden; ik ben niet perse één iemand het meeste dankbaar. Die vriendinnen, mijn familie en mensen die mijn jaar hebben gemaakt tot wat het nu is geworden die ben ik stuk voor stuk allemaal dankbaar. Want ieder heeft daar op zijn of haar eigen manier een bijdrage aan gehad. En dan ga ik niet één iemand kiezen.  Of nou ja, misschien Lady dan. Omdat ze zo lekker onvoorspelbaar kan zijn. (grapje).

Wat ik het liefst wil vergeten van afgelopen jaar

Oefh. Ja, het leven is niet alleen maar roze geur en maneschijn. Absoluut niet en het leven kan ook zo over zijn, dat is dit jaar wel gebleken. Het zijn vooral die onverwachte nare dingen of de stress die ik graag wil vergeten van afgelopen jaar. Klinkt misschien een beetje ‘uit de lucht’ geplukt of heel tegenstrijdig, maar voor de rest was het in mijn herinneringen een vrij positief jaar. Het zijn dus vooral de nare dingen die ik achter me laat en vooral niet meeneem naar 2018.

Andere dingen van 2017 die me zijn bijgebleven zijn..

Dingen die mij nog meer zijn bijgebleven is dat als je een blog begint dat je er dan zeker met de volle 100% voor moet gaan maar het wel goed moet blijven voelen. En je vooral gewoon moet doen wat goed voelt. Dan blijft het leuk en vermijd je zo’n mega lange pauze als die ik afgelopen jaar had. Ik heb de blogflow weer terug gevonden en vind het héérlijk. Daarnaast is mij ook zeker bijgebleven dat je niet 100 vriendschappen hoeft te hebben om gelukkig te zijn. Ik kan mijn beste vriendinnen, die bij wie ik alles kwijt kan en die de diepste geheimen weten, op één hand tellen en dat is prima. Waar ik voorheen altijd anders dacht weet ik dus nu wel beter. Maar het allerbelangrijkste dat mij is bijgebleven dat je alleen iets moet doen als het echt goed voelt. In alles. Want jij weet wanneer iets goed is of niet. Een ander kan dat niet voor je bepalen. En heb er dan ook vertrouwen in. Want alleen dan lukt het! Ook weer mooie en kleine dingen die ik meeneem naar het nieuwe jaar.

Voor 2018 hoop ik..

Dat ik alleen nog maar dingen ga doen die écht goed voelen. Waar ik blij van wordt en waar ik een voldaan gevoel uit kan halen. Dat ik nog meer kan ontdekken in wat ik kan en wat ik leuk vind en daar ook iets mee kan doen in plaats van er alleen maar over nadenken of over te dromen. Daarnaast hoop ik dat ik mezelf meer rust kan geven nu ik niet meer naar school hoef en dus minder stress heb. Tot nu toe lukt dit prima! En als laatste hoop ik mijn blog naar een hoger level te kunnen tillen en dit daar te houden. Als aller-aller-allerlaatste hoop ik dat 2018 gewoon het jaar wordt waarin ik dingen ga doen die ik al jaren roep te willen doen (lees ik wilde een nagelcursus doen, die volgde ik een kleine drie weken geleden | Ik wilde ook nog een keertje terug naar Thailand en ook dat kan ik alvast wegstrepen want de tickets zijn geboekt!). Ik voel het; 2018 wordt hét jaar!

En ook dit jaar vind ik het wel zo toepasselijk om dit mooie jaar af te sluiten met Guus Meeuwis en Diggy Dex: Tabee 2017. KIPPENVEL.

https://home/labellafleur/public_html.youtube.com/watch?v=2gPoQIepBEI&t=22s

Wat hoop jij voor 2018?