Verlies me. Niet, het tweede deel en het laatste deel van deze tweeluik las ik afgelopen week uit. Een boek waar ik niet lang tussen heb laten zitten nadat ik Raak me. Niet uit had. Of dit tweede deel het verhaal afmaakt en of ik je hem aan kan raden vertel ik je graag in deze recensie!

Een kleine drie weken geleden las ik Raak me. Niet van Laura Kneidl uit. Het eerste deel van deze tweeluik. Ik was verkocht door haar schrijfstijl, het verhaal en de fijne personage’s. Omdat ik niet gelijk wilde dat het verhaal af zou lopen heb ik er eerst nog even een ander boek tussendoor gegooid voor ik aan Verlies me. Niet van Laura Kneidl begon. Maar inmiddels zijn we een paar dagen verder (ik deed er 12 dagen over) en kan ik je vertellen wat ik van dit boek vond.

Waar gaat Verlies me. Niet van Laura Kneidl over?

Na de grote cliffhanger in ‘Raak me. Niet.’ gaat Laura Kneidl in het tweede deel van de serie, ‘Verlies me. Niet.’, meteen verder met het verhaal van Sage en Luca. Sage is nooit echt gelukkig geweest, tot ze Luca leerde kennen. Door hem durft ze zich open te stellen voor het leven, én voor de liefde. Maar dan wordt ze ingehaald door haar verleden en stort haar wereld in. Ze durft Luca niet in vertrouwen te nemen en neemt steeds meer afstand van hem. Hoe kan hij ooit van haar houden als er zoveel tussen hen in staat? Maar Luca geeft niet zo snel op…

Verlies me. Niet van Laura Kneidl is een mooie afsluiter.

Ja, en zo is het. Ik heb dit boek een soort van ‘samen’ gelezen (al liep ik vreselijk achter;p) met Marloes en tussen het lezen door ook de nodige spraakmemo’s naar haar gestuurd. Beide waren we het over één ding eens; het verhaal is goed maar het plot had eerder mogen komen. Ik leefde net zoals bij de deel één weer volledig met Sage en Luca mee en had dan ook snel vanaf het begin de flow weer te pakken. Wat dat betreft; de schrijfstijl, de rode draad van het verhaal; I like it.

Maar eenmaal midden in het boek had ik het idee dat het een beetje op en neer ging. Waar je in het eerste deel nog ‘kennis’ maakt met de personages zou je in het tweede deel wat meer diepgang kunnen creëren, juist omdat je het ‘voorstellen’ al hebt gehad. Dit maakt dat ik vond dat het op en neer ging; dan ging het weer een paar hoofdstukken bergopwaarts en dan weer neerwaarts. Prima als dat maar een paar hoofdstukken duurt. Maar ik vond dat bij dit deel juist een beetje te lang duren. Op een gegeven moment weet je wel dat er goede en slechte dingen gebeuren en kun je best wel naar het plot (die je ergens wel een beetje kunt voorspellen) toe werken om de snelheid er in te houden. Of dit variëren met de verhalen van de bij personages. Dat miste ik misschien hier en daar ook een beetje. Ondanks dat ik het wel een heel goed verhaal vond en hem net zo lekker vond lezen als deel één, had er dus wel wat meer vaart in mogen zitten.

Desalniettemin vond ik ‘Verlies me. Niet van Laura Kneidl’ wel weer sterk en goed in elkaar zitten. Ik blijf de schrijfstijl van Laura Kneidl heel fijn vinden én zat er (ondanks dat het wat langdradig was) weer helemaal in. Kortom; ik raad je ook dit tweede deel zeker aan om te lezen én vind dit een waardige afsluiter van deze fijne tweeluik!

Heb jij deze tweeluik al gelezen?

Ik kreeg dit boek opgestuurd.