Recensie: Doodleuk - Holly Jackson

Nu is het klaar. Nu is de Moordgids voor lieve meisjes serie écht klaar. Met dit boek als een soort proloog op de gehele Moordgids serie is er nu echt geen ander deel meer wat nog op mij ligt te wachten. Maar ik ga je nog wel even meenemen wat ik van dit dunne boekje vond.

Ik had afgelopen week spontaan zin om weer even in de Pippa Fritz -Amobi bubbel te duiken. Gewoon even in een wereld voor mysterie en vraagtekens die in Pip haar hoofd vaak nog groter lijken dan ze daadwerkelijk zijn. Simpelweg even ontsnappen aan het ‘real life’. En daar was dit boekje (want maar 141 bladzijdes) precies goed voor.

Waar Doodleuk van Holly Jackson over gaat

“Pippa Fitz-Amobi heeft niet echt zin in het moordmysteriefeestje dat een van haar vrienden organiseert. Ze ziet het niet zitten zich uit te dossen in chique avondkleding uit de jaren 1920, en vindt het maar niks dat ze moeten doen alsof het dorp waar ze wonen, Little Kilton, een eiland is dat Joy heet. Maar wanneer het spel eenmaal is begonnen, laat Pip zich volledig meesleuren in de fantasiewereld van intriges, misleiding en moord.

Terwijl Pip de rol van detective speelt, en de identiteit van de moordenaar probeert te ontrafelen met telkens weer een nieuw aanwijzing, is de moord op de fictieve Reginals Remy echter niet de enige zaak die haar bezighoudt.”

Wat ik van dit ‘voorafgaande’ deel van de Moordgids voor lieve meisjes vond

Ja, zoals ik hier boven al even liet weten had ik dus echt wel weer even zin om te duiken in de Pippa bubble. Een bubbel waar ik die krakende hersens van Pip absoluut af en toe niet bij kan houden. En dan te bedenken dat dit nog niet echt gericht is op het ‘hoofd’ verhaal in de reguliere moordgids boeken.

En toch had dit boek mij ook wel weer. Ondanks dat ik even moest schakelen in de tijd. Dit speelt zich vóór het eerste deel van de Moordgids voor lieve meisjes af. Dus alles wat ik al weet is in dit deel nog niet gebeurt. Daarbij spelen de personages ook een ander personage van een spel in dit boek. Dus eigenlijk moet je er dubbel zo veel bij blijven om het verhaal te snappen. Wat dat betreft is het niet per se een ramp dat het niet zo’n dik boek is als de andere delen want ik denk dat ik het dan he-le-maal niet had bijgehouden;-).

Het komt er op neer dat ik dit wel een fijne extra vond. Om Pip vóór al het gedoe even mee te krijgen. Nu kun je dit deel prima als losstaand deel lezen nadat je de rest hebt gelezen. Net als mij want dit is het laatst verschenen boek rondom de Moordgids serie. Maar je kan ook, als je ze toch allemaal nog niet hebt gelezen, dat je dit boek als deel 1 of echt een proloog leest.

Kortom; als je Pippa Fritz-Amobie fan bent dan kun je deze écht niet links laten liggen.